چرا نباید در ایران (مثل کشورهای دیگر) حتی به اندازه‌ی بلند کردن

چرا نباید در ایران (مثل کشورهای دیگر) حتی به اندازه‌ی بلند کردن صدای پخش صوت در خودروی شخصی، آزادی وجود داشته باشد؟

کسانی که در آمریکا یا کشورهای اروپایی زندگی کرده‌ یا می‌کنند، به خوبی می‌دانند که نه تنها چنین آزادی در هیچ کجا وجود ندارد، بلکه برخورد مقامات قانونی با این جرایم بسیار شدیدتر از ایران است.

اگر در آمریکا، آلمان، فرانسه، انگلیس، سوئیس و ...، راننده‌ای در حال حرکت در خیابان‌های شهر صدای پخش صوت خود را به صورت غیر عادی (و با استفاده از دستگاه‌های تقویت کننده) بلند کند، ظرف کمتر از یک یا چند دقیقه چنان تحت محاصره‌ی خودروها و موتور سیکلت‌های پلیس قرار می‌گیرد که گویی مرتکب سرقت مسلحانه یا جنایت شده است! جالب آن که پس از پیاده نمودن راننده (به خشن‌ترین روش‌ها) از خودرو، اگر از آزمایش مصرف الکل سالم بیرون آمد، او را به روانپزشک معرفی می‌کنند تا حتماً گواهی سلامت روانی خود را اخذ نماید. یعنی از نظر آنها فقط کسی که از تعادل روحی و روانی برخوردار نمی‌باشد، ممکن است چنین جرمی را انجام دهد. و پس از آن که توانست این گواهی را اخذ نماید، مشمول جرایم مربوطه (نقدی یا ممنوعیت رانندگی طی مدت طولانی و ضرورت امتحان جدید آیین‌نامه و ...) می‌گردد.

باید دقت شود که اطلاق واژه‌ی پر مفهوم و گرانقدر «آزادی» فقط برای کشورهای در حال توسعه یا عقب‌افتاده به انجام ناهنجاری‌های رفتاری تعریف شده است، تا بتوانند از بروز هرج و مرج مطلوب و آزار، اذیت و نارضایتی مردم از وضعیت حاکم، بهره‌ی سیاسی و فرهنگی مطلوب خود را ببرند. وگر نه در کشورهای خودشان چنین تعاریف و خبرهایی از آزادی وجود ندارد.

مضاف بر این که اگر کسی واقعاً طرفدار آزادی است، باید دقت نماید که آزادی دیگران را سلب ننماید. اگر کسی دوست دارد موزیک مطلوب خود را با صدای ناهنجار و بلندی که فقط در دیسکوها پخش می‌شود، در خودروی شخصی خود گوش کند، باید بداند که بسیاری دیگر وجود دارند که هیچ مایل نیستند این موزیک را گوش کنند و صدای بلند موزیک وی در اماکن عمومی، آزادی آنها را در نشنیدن سلب می‌کند و مهم‌تر آن که چنین شخصی تهدیدی جدی برای سلامت دیگران ایجاد می‌نماید، چرا که تمامی حواس او متوجه موزیک با صدای بلند شده و همه‌ی سلسله اعصابش متشنج خواهد بود و طبعاً رانندگی برای او و دیگران بسیار خطرناک می‌باشد.