قدردانی گوگل از یک سگ! + تصاویر
بسیاری از کاربرانی که با جست‌وجوگر گوگل سر و کار دارند، با لوگوهای مناسبتی گوگل آشنا هستند.
به گزارش ایتنا، گوگل به مناسبت فرا رسیدن سالروز برخی رویدادهای مهم، لوگوی صفحه اول خود را به شیوه‌ای جالب دستکاری می‌کند.
در این خصوص، غول جست‌وجو اغلب به موضوعاتی همچون سالروز تولد یا مرگ بزرگان علم و ادب و هنر، و یا سالروز اکتشافات مهم می‌پردازد ولی در ۹ دسامبر (۱۹ آبان) گوگل با تغییر لوگوی خود یاد و خاطره یک سگ به نام «هاچیکو» را زنده کرد.
در واقع وفاداری این سگ باعث شده که گوگل ۸۹ سال پس از زادروز تولدش به سراغ آن برود.
هاچیکو سگ معروفی است که زندگی آن به افسانه‌ای به یادماندنی تبدیل شده است.
به گفته ویکی پدیا، ارتباط صمیمانه این سگ با پروفسور شابر اوئنو و سپس وفاداری بی‌حدش به او، باعث شد تا وی به عنوان اسطوره وفاداری در ژاپن شناخته شود.
این سگ سفید نر در ۱۰ نوامبر سال ۱۹۲۳ در اوداته ژاپن به دنیا آمد.
زمانی که هاچیکو دو ماه داشت به وسیله قطار اوداته به توکیو فرستاده شد و زمانی که به ایستگاه شیبوئی رسید، قفس حمل آن از روی باربر به پایین افتاد و آدرسی که قرار بود هاچیکو به آنجا برود گم شد.
هاچیکو از قفس بیرون آمد و تنها در ایستگاه به این سو و آن سو می‌رفت.
در همین زمان یکی از مسافران، هاچیکو را پیدا کرده و با خود به منزل برد و به نگهداری از او پرداخت.
این فرد پروفسور دانشگاه توکیو دکتر شابرو اوئنو بود.
پروفسور به قدری به این سگ دلبسته میشود که بیشتر وقت خود را به نگهداری از آن اختصاص می‌دهد.
منزل پروفسور در حومه شهر توکیو قرار داشت و وی هر روز برای رفتن به دانشگاه به ایستگاه قطار شیبوئی می‌رفت و ساعت ۴ بر می‌گشت.
هاچیکو یک روز به دنبال پروفسور به ایستگاه می آید و هرچه شابرو از او می‌خواهد که به خانه برگردد هاچیکو نمی‌رود و وی مجبور میشود که خود، هاچیکو را به منزل برساند.
در آن روز پروفسور از قطار جا ماند.
چندی بعد در زمان بازگشت از دانشگاه با تعجب می‌بیند هاچیکو روبروی در ورودی ایستگاه به انتظارش نشسته است، و این دو با هم به خانه بر می‌گردند.
از آن تاریخ به بعد هر روز هاچیکو و پروفسور، با هم به ایستگاه قطار می‌رفتند و ساعت ۴ هاچیکو جلوی در ایستگاه منتظر بازگشت او می‌ماند.
تمام فروشندگان و حتی مسافران، هاچیکو را می‌شناختند و با تعجب به این رابطه دوستانه نگاه می‌کردند.
در سال ۱۹۲۵ دکتر شابرو اوئنو در سر کلاس درس بر اثر سکته قلبی از دنیا می‌رود، آن روز هاچیکو که ۱۸ ماه داشت تا شب روبروی در ایستگاه به انتظار صاحبش می‌نشیند و خانواده پرفسور به دنبالش آمده و به خانه می‌برندش اما روز بعد نیز مثل گذشته هاچیکو به ایستگاه رفته و منتظر بازگشت صاحبش ماند.
هربار که خانواده پرفسور جلوی رفتنش را می‌گرفتند هاچیکو فرار میکرد و به هر طریقی بود خود را رأس ساعت ۴ به ایستگاه می‌رساند.
این رفتار هاچیکو خبرنگاران و افراد زیادی را به ایستگاه شیبوئی کشاند، و در روزنامه‌ها اخبار زیادی دربارۀ او نوشته شد.
هاچیکو خانواده پروفسور را ترک کرد و شب‌ها در زیر قطار فرسوده‌ای می‌خوابید.
فروشندگان و مسافران برایش غذا می‌آوردند و او ۹ سال هر بعد از ظهر روبروی در ایستگاه منتظر بازگشت صاحب عزیزش می‌ماند و در هیچ شرایطی از این انتظار دلسرد نشد و تا زمان مرگش در مارس ۱۹۳۴ در سن ۱۱ سال و ۴ ماهگی منتظر صاحب مورد علاقه‌اش باقی ماند.
وفاداری هاچیکو در سراسر ژاپن پیچید و در سال ۱۹۳۵ تندیس یادبود وفاداری و عشق، روبروی در ایستگاه قطار شیبوئی از او ساخته شد.
تا امروز تندیس برنزی هاچیکو همچنان در ایستگاه شیبوئی منتظر بازگشت پروفسور است.
چرا نباید در ایران (مثل کشورهای دیگر) حتی به اندازه‌ی بلند کردن
چرا نباید در ایران (مثل کشورهای دیگر) حتی به اندازه‌ی بلند کردن صدای پخش صوت در خودروی شخصی، آزادی وجود داشته باشد؟
کسانی
که در آمریکا یا کشورهای اروپایی زندگی کرده یا می‌کنند، به خوبی
می‌دانند که نه تنها چنین آزادی در هیچ کجا وجود ندارد، بلکه برخورد
مقامات قانونی با این جرایم بسیار شدیدتر از ایران است.
اگر در آمریکا، آلمان، فرانسه، انگلیس، سوئیس و ...، راننده‌ای در حال حرکت در خیابان‌های شهر صدای پخش صوت خود را به صورت غیر عادی (و با استفاده از دستگاه‌های تقویت کننده) بلند کند، ظرف کمتر از یک یا چند دقیقه چنان تحت محاصره‌ی خودروها و موتور سیکلت‌های پلیس قرار می‌گیرد که گویی مرتکب سرقت مسلحانه یا جنایت شده است! جالب آن که پس از پیاده نمودن راننده (به خشن‌ترین روش‌ها) از خودرو، اگر از آزمایش مصرف الکل سالم بیرون آمد، او را به روانپزشک معرفی می‌کنند تا حتماً گواهی سلامت روانی خود را اخذ نماید. یعنی از نظر آنها فقط کسی که از تعادل روحی و روانی برخوردار نمی‌باشد، ممکن است چنین جرمی را انجام دهد. و پس از آن که توانست این گواهی را اخذ نماید، مشمول جرایم مربوطه (نقدی یا ممنوعیت رانندگی طی مدت طولانی و ضرورت امتحان جدید آیین‌نامه و ...) می‌گردد.
باید دقت شود که اطلاق واژه‌ی پر مفهوم و گرانقدر «آزادی» فقط برای کشورهای در حال توسعه یا عقب‌افتاده به انجام ناهنجاری‌های رفتاری تعریف شده است، تا بتوانند از بروز هرج و مرج مطلوب و آزار، اذیت و نارضایتی مردم از وضعیت حاکم، بهره‌ی سیاسی و فرهنگی مطلوب خود را ببرند. وگر نه در کشورهای خودشان چنین تعاریف و خبرهایی از آزادی وجود ندارد.
مضاف بر این که اگر کسی واقعاً طرفدار آزادی است، باید دقت نماید که آزادی دیگران را سلب ننماید. اگر کسی دوست دارد موزیک مطلوب خود را با صدای ناهنجار و بلندی که فقط در دیسکوها پخش میشود، در خودروی شخصی خود گوش کند، باید بداند که بسیاری دیگر وجود دارند که هیچ مایل نیستند این موزیک را گوش کنند و صدای بلند موزیک وی در اماکن عمومی، آزادی آنها را در نشنیدن سلب می‌کند و مهم‌تر آن که چنین شخصی تهدیدی جدی برای سلامت دیگران ایجاد می‌نماید، چرا که تمامی حواس او متوجه موزیک با صدای بلند شده و همه‌ی سلسله اعصابش متشنج خواهد بود و طبعاً رانندگی برای او و دیگران بسیار خطرناک می‌باشد.
طلبه مضروب همچنان دربخش سی سی یوبستری است
طلبه مضروب همچنان دربخش سی سی یوبستری است
باورهای سنن دیگر در رابطه با ازدواج
باورها در رابطه با ازدواج
۱- مردم فیجی اعتقاد دارند، روح مرد مجرد به بهشت نمی رود و چنانچه مردی پیش از ازدواج از دنیا برود، روحش به خاکستر تبدیل شده و تا ابد در عذاب می ماند.
۲- مردم جزیره ای
کوچک در فیلیپین معتقدند زن تا پیش از ازدواج دارای روح نیست.
۳-در گذشته در روم، عروس ها به جای دسته گل دسته ای سیر یا رزماری به دست می گرفتند که نشان باروری و خوش یمنی بود.
۴- از آنجا که سفید، رنگ عزاداری در برخی کشورهای شرقی است، هندی ها معتقدند لباس عروس نباید سفید باشد.
۵- لاس وگاس با سالیانه ۱۰۰۰۰۰ زوج، بزرگترین مقصد ماه عسل های جهان است و بعد از هاوایی با ۲۵۰۰۰ ماه عسل در سال قرار دارد.
۶- حلقه ازدواج در انگشت سوم دست چپ انداخته می شود زیرا مصریان معتقدند بودند رگی از این انگشت مستقیم به قلب می رود.
۷- تور روی سر از قدیم نشان معصومیت و محافظت او از ارواح خبیث بود. در قدیم تور روی سر عروس به رنگ های زرد و قرمز و آبی نیز پوشیده می شد. تور سفید از دوران ویکتوریا مد شد و نشان این بود که عروس به قدری کافی ثروتمند است که بتواند سفید بپوشد.
۸- در بسیاری از فرهنگ ها، داماد، عروس را در شب عروسی می دزدید و دوستان داماد نیز در این کار او را یاری می کردند. هنگام جاری شدن عقد داماد در سمت راست عروس می ایستاد و دست راست داماد برای استفاده از شمشیر جهت مبارزه با رقیب احتمالی آزاد می مانند.
۹- تعدادی ساقدوش مامور ریختن گل در مسیر رسیدن عروس و داماد به محراب می شدند
تا با این حرکت نمادین، مسیری شاد و زیبا برای زندگی آتی آنها بسازند.
۱۰- در
برخی کشورهای شرقی، ریختن دانه های برنج روی سر عروس و داماد، نوعی دعای باروری و
نیکروزی است.
۱۱- مهمانان درجه یک در برخی کشورها و در دوران گذشته تکه هایی از دنباله لباس عروس را به عنوان دفع شر، پاره می کردند.
۱۲- کیک عروسی از زمان روم باستان نشانه شادی و خوشی بوده و در قرون وسطی، رسم بوسه عروس و داماد در کنار کیک، پررنگ شده است.
۱۳- در برخی کشورهای آفریقایی دعای “امیدوارم ۱۲ فرزند برای داماد بیاوری” نوعی آرزوی خوشبختی برای عروس است.
۱۴- در اروپای قدیم کفش نوعی وسیله مقدس به شمار می رفت چرا که موجب بالا آمدن فرد از سطح زمین می شد و رسم بود در شب عروسی پدر عروس یک جفت کفش به داماد هدیه دهد و با این کار اختیار دختر خود را به او بسپارد.
۱۵- در بریتانیای قدیم رسم بود که عروس در شب عروسی جاروی گردگیری شومینه را ببوسد زیرا جارو جهت زدودن خاکستر استفاده می شد و با این کار عروس متعهد به زدودن تیرگی های خود می شد!
۱۶- در افغانستان قدیم داماد جهت خواستگاری تکه ای از موی عروس را می برید یا تکه ای آشغال به سمت عروس پرت می کرد!
۱۷- در برخی کشورهای بودایی دختران از ۹ سالگی شروع به دوختن لباس عروس خود می کنند و اگر تا پیش از ۱۴ یا ۱۵ سالگی ازدواج نکنند، ترشیده محسوب می شوند.
۱۸- عروس های یونانی باور داشتند گذاشتن مقداری شکر یا قند در لباس عروسی، در زندگی آینده شان شادی به همراه می آورد.
۱۹- به عنوان نماد باروری مردم ایرلند، پای مرغی آماده تخم گذاری را در شب زفاف به تخت عروس و داماد می بستند.
۲۰- از آنجا که مرغابی ها یک بار جفت گیری کرده و تا آخر عمر با جفت خود می مانند، در کره رسم است که بهترین دوست داماد دو مرغابی چوبی را به عنوان کادوی عروسی به داماد بدهد.
۲۱- در مصر نزدیکان عروس او را نیشگون می گیرند تا این نیشگون ها برایشان خوشی و شانس از سوی عروس و داماد به همراه بیاورد.
۲۲- در هند ازدواج نمادین با درخت نوعی سنت نیکو و عبادت است.
۲۳- در عربستان، پاکستان و حتی شهرهایی از ایران، دختری که بکارت خود را قبل از ازدواج از دست بدهد، به همراه معشوق خود به مرگ محکوم می شود.
۲۴- در فرقه یهودیت در صورتی که جشن عروسی مربوط به آخرین دختر مجرد مادر عروس باشد، تاجی از برگ روی سر مادر عروس گذاشته و مهمانان دور او می رقصند.
نظر علامه امینی پیرامون مختار
صاحب الغدیر در ضمن تجلیل فوق‌العاده از مقام مختار، هدف قیام او را چنین بیان می‌کند: «... و همانا نهضت او مقدس نبود مگر برای اقامه عدل یا ریشه‌کن کردن ملحدان و براندازی اساس ظلم و ستم امویان...».
علامه امینی صاحب الغدیر در دفاع از شخصیت مختار میگوید: هر که با دیده بصیرت و تحقیق بر تاریخ و حدیث و علم رجال بنگرد؛ در می‌یابد که، مختار، از پیشگامان دینداری و هدایت و اخلاص بوده است. و همانا نهضت مقدس او تنها برای برپایی عدالت به وسیله ریشه‌کن کردن ملحدان و ظلم اموی‌ها بود.
و به درستی که، ساحت مختار از مذهب کیسانی به دور بود. و نسبت‌ها و تهمت‌های ناجوانمردانه‌ای که نسبت به او داده‌اند، حقیقت ندارد و بی‌جهت نیست که ائمه هدی و سروران ما مانند امام سجاد(علیه‌السلام) و امام باقر(علیه‌السلام)، به گونه‌ای بسیار زیبا، او را مورد ستایش قرار داده‌اند و همیشه خدمات او در نزد اهل بیت(علیهم السلام) مورد تقدیر و تشکر بوده است.
علامه بزرگ مرحوم امینی، در ضمن تجلیل فوق‌العاده از مقام مختار، هدف قیام او را چنین بیان می‌کند: «... و همانا نهضت او مقدس نبود مگر برای اقامه عدل یا ریشه‌کن کردن ملحدان و براندازی اساس ظلم و ستم امویان...»
علامه امینی، اسامی علمای بزرگ شیعه که در مدح و تعظیم و تجلیل مختار سخن گفته‌اند، یادآور میشود و میگوید: اسامی آن دسته از علمای اعلام که در تنزیه و بزرگداشت او سخن گفته‌اند عبارتند از:
۱/ جمال الدین ابن طاووس، در رجالش.
۲/ آیت الله علامه حلی، در خلاصه.
۳/ ابن داوود، در رجالش.
۴/ فقیه بزرگوار، ابن نما که کتابی مستقل در شخصیت مختار نوشته است. ذوب النضار.
۵/ محقق اردبیلی، در حدیقه‌ی الشیعه.
۶/ صاحب معالم، در تحریر طاووسی.
۷/ قاضی نوراله مرعشی، در مجالس.
۸/ شیخ ابو علی، در منتهی المقال.
آیت‌الله خویی نیز درباره مختار اعتقاد دارند که اخبار و روایات در مدح و ستایش مختار، قوی‌تر از روایاتی هستند که در ذم مختار بیان شدهاند و از بعضی روایات روشن میشود که قیام مختار با اذن خاص امام سجاد(علیه‌السلام) بوده است.
۹/ علامه مامقانی، در تنقیح المقال.
10/ محدث قمی، در منتهی الآمال.
۱۱/ آیت الله خویی، در معجم رجال الحدیث.
۱۲/ استر آبادی، در حاشیه‌ای بر منهج المقال.
۱۳/ مرحوم سید مصطفی، در نقد الرجال.
۱۴/ سید یوسف بن محمد، در جامع الاقوال.
۱۵/ حاج ابراهیم الخوئی، در ملخّص المقال.
۱۶/ سید حسین بروجردی، در منظومه رجالیّه‌اش به نام زبده‌ی المقال.
۱۷/ حاج ملا علی یاری تبریزی، در شرح منظومه فوق‌الذکر به نام بهجه‌ی الآمال.
۱۸/ حاج میرزا حبیب الله خوئی، در منهاج البلاغه، شرح نهج‌البلاغه.
این بزرگان، همه بر نزاهت و قداست و پاکی و علو مقام و جلالت قدر مختار بن ابی‌عبید ثقفی اتفاق نظر دادند و همه یک صدا می‌گویند: مختار از سابقین اخبار است.
زیارت نامه مختار
علامه امینی راجع به زیارتنامه مخصوص مختار می‌نویسند: او در بزرگی و عظمت به مقامی نائل شده که شیخ عالیقدر شیعه، شهید اول در کتاب مزار خود زیارتی خاص برای او نقل کرده است که با آن زیارتنامه او را زیارت می‌کنند و در آن به شهادت بر رستگاری و پاکی و خیراندیشی او در ولایت اهل بیت(علیهم السلام) و اخلاص و اطاعت از خدا و محبت امام سجاد(علیه‌السلام) و خشنودی رسول خدا(صلی الله علیه وآله) و امیرمومنان(علیه‌السلام) تصریح شده است: و انه بذل فی رضا الائمه‌ی و نصره‌ی العتره‌ی الطاهره‌ی و الاخذ بثاره مو همانا او (مختار) در راه خشنودی اهل بیت و یاری خاندان پاک پیامبر و گرفتن انتقام خون شهدای آنان جانفشانی کرد.
آیت‌الله خویی نیز درباره مختار اعتقاد دارند که اخبار و روایات در مدح و ستایش مختار، قوی‌تر از روایاتی هستند که در ذم مختار بیان شدهاند و از بعضی روایات روشن میشود که قیام مختار با اذن خاص امام سجاد(علیه‌السلام) بوده است.
منبع :
سایت عصر شیعه