فوتبال تبریز و همه چیز

فوتبال تبریز را همه آنهایی که خوره فوتبال هستند به خوبی می شناسند. فوتبالی استقامتی، مبتنی بر تعصب ذاتی و ناشی از سردی و خشنی هوای سرد و کوهستانی. این استقبال پرشور مردم از بازی های تراکتورسازی در لیگ برتر و حتی دیدارهای این تیم در برابر تیم های نه چندان صاحب نام، نشستن روی سقف اتوبوس ها و ماشین ها و تشویق کردن تا سرحد جان مسلما نتیجه کار یک روز و دو روز و یک ماه و دو ماه و یک سال و دو سال نیست. پشت این غلیان احساسی تاریخی وجود دارد. تاریخی که گویای همه چیز است و آنقدر ریشه دوانده که قابل تصور نیست. میراث این تاریخ، مطمئنا به امثال شفق مدیرعامل و فراز کمالوند سرمربی و دیگران نخواهد رسید. در دهه 20 دکتر کوشافر، استاد علوم تربیتی دانشگاه تبریز یک مدرسه فوتبال در تبریز تاسیس کرد. مدرسه ای که تا ۲۰ سال نیروی جوان و بومی فوتبال تبریز را تضمین کرد. در حالی «مجید ناظمی» و «رحیم مه نمای اقدم» به تیم ملی دعوت شدند که استخوان بندی تیم ملی نوجوانان ایران را ستاره های مدرسه دکتر کوشافر تشکیل می دادند.در سال۱۳۳۴ که رقابت های استانی برگزار می شد تبریز تیم قدرتمندی داشت که قهرمان ایران شد. آنها با گارلو«Garlo» دروازه بان رومانیایی توانستند قهرمان ایران شوندو البته این درخشش سال های سال ادامه داشت.فوتبالی که از مسجد سلیمان و توسط انگلیسی هایی که در آن منطقه نفت خیز در جنوب غرب ایران کار می کردند به شمال غرب رسیده بود.باشگاه ها به سرعت در تبریز تشکیل شدند. تبریزی های قدیمی یادشان هست. آنهایی که ورزشگاه تختی رو حرفه ای بودند.آذر، سیمرغ، آهن، شهاب، ظفر، شایان، نصرت (دوچی)، جوانان سرخاب.دو تیم آذر و سیمرغ که معمولا اکثر بازیکنان منتخب استان از آن ها گلچین می شد بازی هایشان ورزشگاه را لبالب می کرد. اولین بازیکنی هم که از تبریز به تیم ملی رسید و در سال ۱۹۵۴ در بازی های آسیایی شرکت کرد «داوود ارغوانی» بود که از بهترین ها بود، اما این آخرین بازیکن تبریزی تیم ملی نبود.بیوک جدی کار، حبیب دایی اوغلی، بیوک صباغ، حسین خداپرست،احد شیخ لاری، کریم باقری،کورش برمک،علیرضا اکبرپور،یونس باهنر،حسین ورسول خطیبی،سیروس دین محمدی و… هم در تمام این سال ها به اردوی تیم ملی دعوت شده اند.فوتبال تبریز در دهه 40 به اوج اقتدار رسیده بود و فدراسیون وقت دیداری دوستانه بین تیم ملی ایران و منتخب تبریز در تبریز ترتیب داد. وقتی که سعید صدری، شوخ ترین داور تاریخ فوتبال ایران برای تبریزی ها پنالتی گرفت، مدافع تبریزی توپ را به بغل گرفت و گفت : «کیشی! تبریز ده پنالتی اولماز. نامرد اولما !» یعنی:« مرد! در تبریز پنالتی وجود ندارد. نامرد نباش !»شور و حال مردم متعصب و خونگرم تبریز همیشه در مورد فوتبال فوق العاده بوده است. 8 سال دوری تبریز از سطح اول فوتبال ایران مطمئنا به نفع کلیت فوتبال ایران نبود.
تراختور قهرمان می شه؟