یک کلام احسنت به غیرتتان

TractorFansPortal.Com. خیلی وقت است که می خواستم مطلبی را راجع به تراختور بنویسم ولی چیزی در ذهنم وجود نداشت. البته در این بین مقصر اصلی دوستانی بودند که برای هر اتفاقی دست به قلم می شدند و دیگر مجالی بر ما نبود که دوباره نویسی کنیم. ضمن تشکر از این عزیزان می خواهم از چیزی بنویسم که در این چند سال آنچنان غرق در آن شده بودیم که با این که در چشم بود ولی همیشه دور از ذهن بود و دور از چشـم. می خواهم در این مقاله از همان کسانی بنویسـم که خیلی نوشته ایم ولی همیشه خواسته ایم و منتظرشان بودیم و از آنها انتظار داشتیم. آری می خواهم از هوادارن بنویسم. اینبار نه برای دعوت و حضور و خلق حماسه، بلکه برای تشکر از زحماتشان. من هیچ نیستم ولی به عنوان یک فرد از این جامعه وظیفه خود دانستم چند کلمه ای را در وصف این عزیزان بنویسم. همانهایی که سرما و گرما نمی شناسند، همان هایی که تعطیل و غیر تعطیل را نمی بینند، همان هایی که دور و نزدیک را نمی شناسند و همان هایی که فرسنگ ها راه را طی می کنند تا بیایند و حضور یابند و با حضورشان باعث شوند که تراختور به این عظمت برسد. همان هایی که آزادی را تسخیر می کنند و سهند را برای حریف جهنم می کنند.

قبل از هـر چیز از طـرفداران پروپا قرص و دو آتیشه تراختور که اسم "تی تی های" معروف را یدک می کشند تشکر کنم. همان هایی که در هر بازی فارغ از هر نتیجه به تشویق تیم خود می پردازند، همان هایی که در هر بازی بیشتر از 4 ساعت سر پا می ایستند و تشویق می کنند و با تشویق هایشان شور و حال خاصی به این تیم تراختور می دهند. آری بیش از 4 ساعت، چرا که قبل از بازی و بعد از بازی همیشه هستند و همیشه موجب شده اند که صدای تشویق در ورزشگاه قطع نگردد. دست همه شما ها درد نکند. واقعاً شما افتخار این ملت هستید. بعضی مواقع دوستان که بنده خود نیز یکی از آنها هستم بر شما خرده می گیریم که چرا بعضاً شعارهایتان را به زبان مادری نمی گویید یا چرا شعارهای ملی را آنطور که بقیه سر می دهند شما سر نمی دهید ولی باید اعتراف کنم که با این همه شما جزو اولین ها هستید. شما بودید که بعد از شکست تراختور در اولین بازی در خانه خود یکصدا و سراپا تراختور را تشویق کردید. این شما بودید که باعث شدید آن روز اشک از چشمان خیلی ها جاری شود با اینکه باخته بودیم ولی خوشحال تر از قبل بودیم چرا که تراختور را نه به خاطر نتیجه بلکه نشان دادید تراختور را از ته دل دوست دارید و دوستش داریم. می خواهم اعتراف کنم که شاید اگر شما نبودید شعار معروف عیبی یوخ هم نبود. این شعار نقطه ی عطف هوادارن بود چرا که در شهر اولین ها باز یک اولی را به شهرمان هدیه کردیم. این بار عیبی یوخ سر دادیم و با این شعارمان شور و انگیزه مضاعف را به تیم وارد کردیم. این باعث شد که همه از این هواداران تجلیل کنند چه آنهایی که در این تیم بازی می کردند و چه آنهایی که در تیم مقابل. سرمربیان اکثر تیم ها از این تشویق به وجد آمده بودند. پس دستان درد نکند و راهتان پایدار. امید است که شما را از بیش از پیش سرزنده ببینیم و همراه باسایرین و همگام با هواداران.

نوبتی هم که باشد نوبت طرفداران عزیز و دوست داشتنی تراختور که از سایر شهرها رنج زحمت به جان می خرید و فرسنگ ها راه را طی می کنید تا به ورزشگاه سهند تبریز برسند. شما افتخار این ملت هستید شمایی که از اردبیل، موغان، اورمیه، سولدوز، قوشاچای، توفارقان، اوجان، ماراغا، میانا، زنگان، همدان، قزوین، تئهران و کرج و ... خود را به ورزشگاه می رسانید و با پلاکاردهایتان موجب می شوید که حس یکدلی و برادری در بینمان بیش از پیش شود. شمایی که با آمدنتان ما را مسرور می کنید و باعث می شوید ما هم شور بگیریم و بیشتر بیاییم. شما منت بر سر تبریز گذاشتید. هر چند که می دانم این تراختور تنها مال تبریز نیست و متعلق به همه آزربایجان و همه تورکهای حاضر در ایران و خارج است. ولی شما به عنوان مهمان تبریز باید از شما بیشتر تشکر و قدردانی کرد. آمدنتان موجب می شود دیگر ما حس تنهایی را نچشیم و با دیدن شما در کنارمان نام آزربایجان را  یاد آوریم و آزربایجان را همدلتر از قبل حس کنیم. قربان قدمهای پر مهرتان و خاک پای شما.

حال نوبت به هواداران عزیزمان در سایر شهرها می رسد که هر گاه تراختور در خارج از خانه بازی کرده تنها نمانده. در اصفهان و شیراز و اهواز و مشهد و قزوین و تئهران و حتی کرمان و بوشهر. تشکر مخـصوصی باید از شما کرد چرا که شما باعث شدید تراختور در هیچ جا احساس غریبی نکند و انگیزه اش در خارج از خانه بیشتر از تبریز هم نباشد کمتر هم نباشد. شما را باید آنچنان تشویق و قدردان شما بود که باعث شدید تراختور مرزها را بشکافد و خود را یک تیم مردمی و ملی ببیند که همه جای ایران برای خود طرفدار دارد و هوادارش تنهایش نمی گذارد. به امیدی روزی که قادر باشیم زحمات شما را جبران کنیم.

دختران هوادار تراختور نباید از یاد بروند، همان هایی که درست یکسال پیش اولینی دیگر را به تبریز هدیه کردند. همان هایی که با حضورشان در 27 فروردین 89 باعث شدند تابوی عدم حضور دختران در ورزشگاه را بشکند، هر چند که در ورزشگاه نبودند و از تپه های مشرف به ورزشگاه نظاره گر بازی شدند، ولی باحضورشان باعث شدند که جوانان غیور شوری مضاعف پیدا کنند و با این کارشان باعث شدند که دیگر هوادار تراختور بودن یک وظیفه ملی گردد. شما لایق بهترین ها هستید و باید از شما به طور مخصوص تشکر کرد. در تقویم آزربایجان این روز را به نام شما گذاشتند تا به نوعی از شما تقدیر گردد. پس 27 فروردین روز هوادار دختران تراختور بر شما مبارک.

نمی دانم بقیه را به چه نامی خطاب کنم ولی به قول خودمان، "یاددان چیخانلار ساغلیقینا". دست آنهایی که از جای جای تبریز خود را به ورزشگاه می رسانند درد نکند که همیشه یار و یاور تیم بودند. همان هایی که با شعارهای خاص و ملی خود باعث شدند حس ملی در ملت زنده گردد و بیش از پیش شود. دست همه شماها درد نکند. دیگر چیزی برای نوشتن نیست فقط همین. شما را باید تشویق کرد و تقدیر هر چند که به وظیفه ملی خود عمل نموده اید.

در آخر هم باید از قلم بدستان و آنهایی تشکر نمود که در دنیای مجازی و اینترنت و در مجلات و روزنامه ها و رسانه ها با حمایتهای خود و تلاشهایشان موجب شده اند که حس یکدلی در بین ملت بیشتر گردد. از مدیران سایتهای هواداری گرفته تا روزنامه ها و رسانه ها که همیشه یار و یاور این تیم بودند. امید است که همیشه قلم به دست باشید و با نوشته هایتان انگیزه را در بین هواداران و بازیکنان بیشتر نمایید.

((تراختورو ائل ایسته ر شرفلی میللت ایسته ر)). درود بر شرفتان

Qartal Türkoğlu